فرموله کردن صحیح جیره متناسب با نیاز های دام، مواد مغذی را در جهت حفظ سلامت دام و بهبود عملکرد فراهم می سازد.
فرموله کردن صحیح جیره متناسب با نیازهای دام، مواد مغذی را در جهت حفظ سلامت دام و بهبود عملکرد فراهم می‌سازد. در مسیر فرمولاسیون صحیح درصد علوفه و کنسانتره و همچنین بررسی کیفیت اقلام مصرفی جزو موارد کلیدی محسوب می‌شود.
تأمین اقلام با کیفیت در جیره می‌تواند سلامت و تولید دام را پشتیبانی کند. علاوه بر اقلام اصلی و در جهت رفع نیاز دام باید میزان پروتئین، چربی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر جیره نیز مورد بررسی قرار گیرد.
نیاز دام‌ها در هر دوره از پرورش متناسب با تولیدات آنها متفاوت بوده و باید به احتیاجات آنها در تنظیم جیره مصرفی توجه شود. علاوه بر موارد ذکر شده در صنعت دامپروری تهیه جیره‌هایی مقرون به صرفه، متناسب با اقلام در دسترس از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای تهیه جیره‌های مقرون به صرفه و بالانس، علاوه بر در نظر گرفتن احتیاجات دام باید تمامی مواد مغذی هر یک از اقلام و میزان مصرف خوراک دام تعیین شود. از جمله عوامل تأثیرگذار بر میزان ماده خشک مصرفی می‌توان به وزن بدن، دوره‌ی پرورشی و میزان تولید دام اشاره کرد.
در بخش علوفه جیره، علوفه‌هایی که آسیب حرارتی دیده و اغلب رنگ قهوه‌ای یا تیره دارند، میزان پروتئین کمتری در دسترس دام قرار می‌دهند. میزان پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه و پروتئین قابل تجزیه در شکمبه در جیره دام باید رعایت شود. مقدار بالا و مازاد پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه می‌تواند نتایجی مانند افت ماده خشک مصرفی و افت تولید شیر در پی داشته باشد. در مقابل، پروتئین تجزیه پذیر نیز اگر مازاد تر از نیاز بدن تأمین شود می‌تواند منجر به افت تداوم شیردهی، بالا رفتن سطح نیتروژن اوره در شیر(MUN) و شل شدن مدفوع دام گردد.
در بالانس جیره باید سه معیار فیبر نیز بررسی و تخمین زده شود. این سه معیار شامل فیبر نامحلول در شوینده اسیدی(ADF)، فیبر نامحلول در شوینده خنثی(NDF) و بخش NDF علوفه‌ای است. مقدار نیاز به این معیارها در دوره‌های مختلف پرورش متفاوت است.
فیبر مازاد در جیره می‌تواند منجر به افت تولید شیر و کاهش مصرف ماده خشک شود. جیره‌هایی با مقدار علوفه بالا انرژی کمی داشته و خطر ابتلاء به کتوز را در دام افزایش می‌دهد. در مقابل، کمبود فیبر در جیره می‌تواند احتمال وقوع اسیدوز، کاهش میزان نشخوار و کاهش درصد چربی شیر را به همراه داشته باشد.
در رابطه با بخش مواد معدنی و ویتامین‌ها با توجه به اینکه تأمین مقدار کافی این بخش از طریق خوراک امکان پذیر نیست، استفاده از مکمل‌های معدنی و ویتامینی لازم و ضروری است. از جمله ویتامین‌های ضروری در تغذیه دام می‌توان به ویتامین A، ویتامین E و ویتامین D که بر حسب واحد بین المللی در روز بیان می‌شود اشاره کرد.
مواد معدنی مورد نیاز در دام نیز به دو گروه ماکرومینرال ها و میکرومینرال ها تقسیم می‌شود.
ماکرومینرال ها شامل کلسیم، فسفر، منیزیم، کلر، پتاسیم، سدیم و گوگرد هستند که اغلب در اجزای سازده بدن و حفظ فشار اسمزی و تعادل اسید و باز در بدن نقش کلیدی ایفا می‌کنند. این عناصر در انتقال پیام‌های عصبی و عملکرد استخوان و ماهیچه‌ها نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند.
مواد معدنی میکرومینرال نیز مانند منگنز، کبالت، مس، کروم، سلنیم، آهن، مولیبدن و ید نیز با وجود مقدار نیاز کم، باید در جیره مورد بررسی قرارگیرد و جهت بهبود عملکرد دام به صورت مکمل در جیره اضافه می‌شود.
توجه به موضوع پراهمیت رفع احتیاجات ویتامینه و معدنی دام‌ها متناسب با دوره پرورشی و تولید موضوعی است که همواره مورد توجه شرکت مکمل سازی «سان مینوویستا» به عنوان تولید کننده تخصصی مکمل‌های ویتامینه و معدنی دام سنگین و دام سبک با برند «مینوویت» بوده است و بازخوردهای مستمر و وسیع ایجاد شده از این مهم، نشان دهنده توفیق نسبی در این امر می‌باشد. بکارگیری مواد اولیه مرغوب در کنار خدمات تخصصی پس از فروش و حمایت مستمر از مصرف کنندگان مکمل‌های تولیدی، امتیازی است که هرگز آن را از دست نخواهیم داد. از جمله مکمل‌های تخصصی تولیدی مینوویت می‌توان به مکمل‌های آنیومیکس (انتظار زایش)، مکمل تازه زا، مکمل شیری، مکمل‌های خشک و تلیسه، مکمل گوساله و مکمل‌های پرواری اشاره کرد.
منبع خبر: خبرگزاری مهر
تاریخ انتشار: 1402/08/01
